ج۱، مسئله ۶۰۹ . در تمییز و تشخیص خون حیض از استحاضه، در مواردی که خون از ده روز بیشتر می‌شود، شرط است بعضی از روزها، خون دارای نشانه‌های حیض[۱] و بعضی دیگر از روزها، نشانه‌های استحاضه[۲] را دارا باشد، امّا شرط نیست خون دارای نشانه‌های حیض، همۀ صفات حیض را داشته باشد، بلکه اگر یکی از صفات را هم داشته باشد کافی است؛
ولی اگر بعضی از روزها، خون دارای یکی از صفات حیض باشد و بعضی از روزهای دیگر، خون دارای دو یا سه صفت از صفات حیض باشد، چنین خونی فاقد نشانه محسوب می‌شود، همچنان که اگر بعضی از روزها خون دارای بعضی از صفات حیض و در روزهای دیگر، دارای بعضی دیگر از صفات حیض باشد، چنین خونی بدون نشانه است.
همچنین، در خونی که از ده روز می‌گذرد، اگر خونی که به صفت حیض است سه روز پراکنده در ضمن ده روز اوّل باشد، این خون بدون نشانه محسوب می‌شود.
ج۱، مسئله ۶۱۰ . زنی که دارای عادت نبوده و دیدن خون در او استمرار پیدا کرده و بیشتر از ده روز خون دیده و از راه مختلف بودن صفات خون، باید حیض را تشخیص دهد، چنانچه مثلاً سه روز یا بیشتر خونی ببیند که نشانۀ حیض را دارد و آن خون، از ده روز بیشتر نشود و پس از آن ده روز یا بیشتر خونی ببیند که نشانۀ استحاضه را دارد و دوباره سه روز یا بیشتر، خونی به نشانه‌های حیض ببیند و آن خون، از ده روز بیشتر نشود و مجموع خون‌های مشاهده شده مستمرّ و متّصل به هم باشد، باید خون اوّل و خون آخر را که نشانه‌های حیض داشته، حیض قرار دهد و خون وسط، استحاضه است؛
امّا اگر زن دارای عادت وقتیّه باشد، در مثال مذکور رجوع به وقت عادتش می‌نماید. بنابراین، چنانچه یکی از دو خونی که دارای نشانه‌های‌حیض است، مطابق با روزهای عادتش باشد و خون دیگر در روزهای عادتش نباشد، فقط آنچه در ایّام عادت است را حیض قرار می‌دهد و بقیّه، مطلقاً استحاضه می‌باشد.
ج۱، مسئله ۶۱۱ . اگر زن چند روز را حیض قرار دهد و عبادت نکند، بعد بفهمد حیض نبوده است، باید نماز و روزه‌های واجبی که در آن روزها به‌جا نیاورده را قضا نماید و اگر چند روز را به گمان اینکه حیض نیست، عبادت کند و بعد بفهمد حیض بوده، چنانچه آن روزها، روزهایی بوده که باید روزه می‌گرفته، واجب است قضای آنها را به‌جا آورد.
ج۱، مسئله ۶۱۲ . استفاده از داروهایی که عادت ماهانۀ زن را از وقت عادّی خود به عقب میاندازد، برای اتمام برخی واجبات – چون روزه و مناسک حج و غیر آن – جایز است، مشروط به اینکه این کار برای زن ضرر فوق‌العاده و مهم نداشته باشد[۳] و چنانچه زن در اثر استفاده از این داروها، خونی ببیند که شرایط حیض را ندارد، هرچند در ایام عادتش باشد، احکام حیض شامل آن نمی‌شود.
[۱] نشانه‌ها یا همان صفات حیض، در مسألۀ «۴۸۴» ذکر شد.
[۲] نشانه‌های استحاضه، در مسألۀ «۶۳۵» ذکر می‌شود.
[۳] شایان ذکر است، زنی که ازدواج کرده، اگر بخواهد با استفاده از دارو دورۀ حیض خود را افزایش دهد، چنانچه این امر به قصد فرار از تمکین خاص (نزدیکی) باشد، محلّ اشکال است و احتیاط و اجب در ترک آن بدون جلب رضایت زوج است