ج۱، مسئله ۱۱۰۱ . موارد ذیل در لباس نمازگزار، مستحب شمرده شده است:
- ۱. مرد، عمامه با تحت الحَنَک بپوشد؛
- ۲. مرد، عبا و زن، چادر بپوشد؛
- ۳. لباس سفید بپوشد؛
- ۴. پاکیزه‌ترین لباس‌ها را بپوشد؛
- ۵. بدن را با چند لباس بپوشاند؛
- ۶. عطر و بوی خوش استعمال کند؛[۱]
- ۷. انگشتر عقیق به دست کند؛
- ۸. زن در حال نماز، قدم پا از مچ پا به پایین، و دختر بچّۀ نابالغ در حال نماز، سر خود را بپوشاند.
ج۱، مسئله ۱۱۰۲ . موارد ذیل در لباس نمازگزار، مکروه شمرده شده است:
- ۱. پوشیدن لباس سیاه؛[۲]
- ۲. پوشیدن لباس کثیف؛
- ۳. پوشیدن لباس تنگ و از این جمله است پوشیدن جوراب تنگ که پا را فشار دهد؛
- ۴. پوشیدن لباس شراب‌خوار که نجس بودن آن معلوم نباشد؛
- ۵. پوشیدن لباس کسی که از نجاست پرهیز نمی‌کند، به شرط آنکه نجس بودن آن معلوم نباشد؛
- ۶. پوشیدن لباسی که نقش صورت دارد؛
- ۷. دست کردن انگشتری که نقش صورت دارد؛
- ۸. باز بودن تکمه‌های لباس؛
- ۹. نجس بودن لباس‌های کوچکی که قابلیّت پوشاندن عورتین را ندارد.
[۱] . در مورد این مستحب، فرقی بین عطرهای طبیعی و عطرهایی که به روش‌های شیمیایی ساخته شده نیست
[۲] پوشیدن لباس سیاه از مواردی است که کراهت آن ثابت نیست و در فرض ثابت بودن، عبا، چادر، عمامۀ سادات و موردی که تعظیم شعائر محسوب می‌‌شود، مثل عزاداری امام حسین(علیه السلام) استثنا می‌‌شود