۱. ترجمۀ سوره حمد
«بِسْمِ اللّهِ‌الرَّحْمنِ الرَّحیمِ»: «بِسْمِ اللّهِ»، یعنی «ابتدا می‌کنم به نام خدا، ذاتی که جامع جمیع کمالات است و از هر گونه نقص، منزّه می‌‌باشد و عقل‌ها در آن متحیّرند».
«الرَّحْمنِ الرَّحیمِ»، یعنی «رحمتش واسع و بی‌پایان است و در دنیا شامل مؤمن و کافر می‌شود و در آخرت مختصّ به مؤمنین است».
«اَلْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمینَ»، یعنی «ثناء و حمد مخصوص خداوندی است که پرورش دهندۀ همۀ موجودات است».
«اَلرَّحْمنِ الرَّحیمِ»، معنای آن گذشت.
«مالِکِ یَوْمِ الدّینِ»، یعنی «ذات توانایی که صاحب اختیار روز جزاست».
«إیاکَ نَعْبُدُ وَإیاکَ نَسْتَعینُ»، یعنی «فقط تو را عبادت می‌کنیم و فقط از تو کمک می‌خواهیم».
«اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ»، یعنی «ما را به راه راست هدایت کن (که آن دین اسلام است)».
«صِراطَ الَّذینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ»، یعنی «به راه کسانی که به آنان نعمت داده‌ای (که آنان پیغمبران و جانشینان پیغمبران‰ و شهداء و صدّیقین و بندگان صالح و شایسته خداوند متعال هستند)».
«غَیْرِ الْمَغْضُوْبِ عَلَیْهِمْ وَلاَ الضّالّینَ»، یعنی «نه به راه کسانی که بر ایشان غضب کرده‌ای و نه راه آن کسانی که گمراهند».
۲. ترجمۀ سورۀ توحید (قل هو اللّه أحد)
«بِسْمِ اللّهِ‌الرَّحْمنِ الرَّحیمِ»، معنای آن گذشت.
«قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ»، یعنی «بگو (ای محمّدˆ) که خداوند، خدایی است یگانه».
«اللّهُ الصَّمَدُ»، یعنی «خدایی که از تمام موجودات بی‌نیاز و همه به او نیازمند هستند».
«لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُوْلَدْ»، یعنی «فرزند ندارد و فرزند کسی نیست».
«وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ»، یعنی «هرگز مشابه و معادلی ندارد و کسی همتای او نیست».
۳. ترجمۀ ذکر رکوع و سجود و ذکرهایی که بعد از آنها مستحب است
«سُبْحانَ رَبّیَ الْعَظیمِ وَبِحَمْدِه»، یعنی «پروردگار بزرگ من از هر عیب و نقصی پاک و منزّه است و من مشغول ستایش او هستم».
«سُبْحانَ رَبّیَ الْأَعْلی وَبِحَمْدِه»، یعنی «پروردگار من که از هر کسی بالاتر است، از هر عیب و نقصی پاک و منزّه می‌‌باشد و من مشغول ستایش او هستم».
«سَمِعَ اللّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ»، یعنی «خدا بشنود و بپذیرد ثنای کسی که او را ستایش می‌کند».
«أَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبّی وَأَتُوْبُ إِلَیْهِ»، یعنی «طلب آمرزش می‌کنم از خداوندی که پرورش دهندۀ من است و من به سوی او توبه و بازگشت می‌نمایم».
«بِحَوْلِ اللّهِ وَقُوَّتِهِ أَقُوْمُ وَأَقْعُدُ»، یعنی «به یاری خدای متعال و قوّۀ او برمی‌خیزم و می‌نشینم».
۴. ترجمۀ قنوت
«لا إِلهَ إِلَّا اللّهُ الْحَلیمُ الْکَریمُ»، یعنی «نیست خدایی سزاوار پرستش، مگر خداوند یکتای بی‌همتایی که صاحب حلم و کرم است».
«لا إِلهَ إِلَّا اللّهُ الْعَلیُّ الْعَظیمُ»، یعنی «نیست خدایی سزاوار پرستش، مگر خداوند یکتای بی‌همتایی که بلند مرتبه و بزرگ است».
«سُبْحانَ اللّهِ رَبِّ السَّمواتِ السَّبْعِ وَرَبِّ الْأَرَضینَ السَّبْعِ»، یعنی «پاک و منزّه است خداوندی که پروردگار هفت آسمان و پروردگار هفت زمین است».
«وَما فیهِنَّ وَما بَیْنَهُنَّ وَرَبِّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ»، یعنی «پروردگار هر چیزی است که در آسمان‌ها و زمین‌‌ها و ما بین آنهاست و پروردگار عرش بزرگ است».
«وَالْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمینَ»، یعنی «حمد و ثنا مخصوص خداوندی است که پرورش دهندۀ تمام جهانیان است».
۵. ترجمۀ تسبیحات اربعه
«سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلهِ وَلا إِلهَ إِلَّا اللّهُ وَاللّهُ أَکْبَرُ»، یعنی «خداوند متعال، پاک و منزّه است و حمد و ثناء، مخصوص اوست و نیست خدایی سزاوار پرستش مگر خداوند متعال و او بزرگ‌تر است از اینکه او را وصف کنند».
۶. ترجمۀ تشهّد و سلام نماز
«اَلْحَمْدُ لِلهِ، أَشْهَدُ أَنْ‌لا إِلهَ إِلَّا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ»، یعنی «حمد و ستایش مخصوص پروردگار است و شهادت می‌دهم که خدایی سزاوار پرستش نیست، مگر خدایی که یگانه است و شریک ندارد».
«وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ»، یعنی «شهادت می‌دهم که محمّدˆ بندۀ خدا و فرستادۀ اوست».
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ»، یعنی «خدایا رحمت بفرست بر محمّد و آل محمّد».
«وَتَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ وارْفَعْ دَرَجَتَهُ»، یعنی «قبول کن شفاعت پیغمبرˆ را و درجۀ آن حضرتˆ را نزد خود بلند و رفیع گردان».
«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبیُّ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ»، یعنی «درود و سلام بر تو ای پیغمبر و رحمت و برکات خدا بر تو باد».
«السَّلامُ عَلَیْنا وَعَلی عِبادِ اللّهِ الصّالِحینَ»، یعنی «درود و سلام از خداوند متعال بر ما نمازگزاران و تمام بندگان شایسته او».
«السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمةُ اللّهِ وَبَرکاتُهُ»، یعنی «درود و سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما باد» و احتیاط مستحب است در این دو سلام به‌طور اجمالی، قصد سلام بر کسانی را داشته باشد که مقصود شرع مقدّس اسلام از این دو سلام، آنها بوده‌اند، هرچند از بعضی از روایات استفاده می‌شود آنها دو ملک راست و چپ و مؤمنین می‌باشند.