قضای روزه ماه رمضان پدر بر پسر بزرگ

احکام روزۀ قضای ماه رمضان پدر (که بنابر احتیاط لازم، بر پسر بزرگ‌تر واجب است)

ج۲، مسئله ۲۱۱. بعد از مرگ پدر، پسر بزرگ‌تر، بنابر احتیاط لازم باید قضای روزۀ ماه رمضان او را با توضیحی که در فصل (نماز قضای پدر) بیان شد، به‌جا آورد؛

البتّه، اگر به جای هر روز روزهٔ قضا، یک مُدّ (تقریباً ۷۵۰ گرم) طعام به فقیر داده شود، کافی است^[۱] و در این صورت، قضای روزه‌‌های پدر، بر پسر بزرگتر واجب نیست؛ ولی اگر میّت وصیّت کرده که برای روزه‌هایش اجیر بگیرند، دادن طعام کافی نیست و در این صورت، باید از ثلث مال او برای روزه‌های قضایش، فردی را اجیر کنند.^[۲]

ج۲، مسئله ۲۱۲. اگر پدر غیر از روزۀ ماه رمضان، روزۀ واجب دیگری مانند روزۀ نذر را نگرفته باشد یا برای قضای روزه اجیر شده و نگرفته باشد، قضای آن بر پسر بزرگ‌تر لازم نیست.

ج۲، مسئله ۲۱۳. بعد از مرگ مادر احتیاط مستحب است پسر بزرگ‌تر، قضای روزۀ ماه رمضان او را به تفصیلی که در جلد اول فصل (نماز قضای پدر) بیان شد، به‌جا آورد؛

همچنان که کافی است به جای هر روز یک مُدّ (تقریباً ۷۵۰ گرم) طعام به فقیر بدهد، ولی اگر مادر وصیّت کرده که برای روزه‌هایش اجیر بگیرند، دادن طعام کافی نیست و در این صورت، باید از ثلث مال مادر برای روزه‌‌های قضایش، فردی را اجیر کنند.

[۱]. این حکم اختصاص به پسر بزرگ‌تر ندارد و شامل سایر اشخاص که محجور نیستند نیز می‌شود؛ بنابراین، اگر ورثهٔ بالغ رشید – غیر از پسر بزرگتر – از مالشان اقدام به این امر نمایند، کافی است.
[۲] . شایان ذکر است، همۀ احکام و شرایط واجب شدن قضای ‌روزۀ پدر بر پسر بزرگ‌‌‌تر همانند نماز قضای ‌پدر است؛ برای ‌آشنایی ‌بیشتر با احکام آن، به جلد اوّل، فصل مربوط به نماز قضای ‌پدر، مراجعه شود