مسئله ۲۳۳ : برای محرم جایز نیست که در حال احرام برای خود یا برای دیگری زنی را عقد نماید، چه آن دیگری محرم باشد یا نباشد، و چه عقد دائم باشد یا موقت، و عقد در تمام این صورتها فاسد و باطل است .
مسئله ۲۳۴ : هرگاه برای شخص محرم زنی را عقد نمایند و با او نزدیکی کند، باید هر یک از عقد کننده و مرد وزن یک شتر کفاره بدهد، در صورتی که هم عالم و دانای به حکم شرعی باشد و هم به موضوع ـ یعنی بدانند که مرد محرم است ـ و اگر بعضی از آنها عالم و دانا نباشد، واجب نیست کفاره بدهد، و در آنچه که ذکر شد فرقی نیست که عقد کننده وزن محرم باشند یا نباشند .
مسئله ۲۳۵ : بنا بر مشهور بین فقها، برای محرم جایز نیست در مجلس عقد ازدواج حاضر شود، و احوط و اولی این است که از گواهی دادن بر واقع شدن عقد ازدواج نیز به پرهیزد، اگرچه پیش از احرام در مجلس عقد حاضر بوده است .
مسئله ۲۳۶ : احوط و اولی این است که محرم خواستگاری نکند، بلی می‌تواند به زن خود که او را طلاق رجعی داده است رجوع کند، همچنان که می‌تواند زن خود را طلاق دهد .