مسأله ۲۳۷ : استفاده محرم از بوی خوش حرام است، چه به وسیله بوئیدن یا خوردن یا مالیدن یا رنگ کردن یا بخور دادن باشد، و همچنین است پوشیدن لباسی که اثری از بوی خوش در آن مانده باشد، و مراد از بوی خوش هر ماده ای است که به وسیله آن بدن یا لباس یا خوراک یا غیر اینها را خوشبو می‌کنند، مثل مشک و عنبر و ورس و زعفران و مانند آن، و بنا بر اظهر محرم باید از تمام عطرهای متعارف، مثل عطر گل محمدی، یاس ورازقی، و مانند آنها، اجتناب کند .
ولی بر محرم واجب نیست که از بوئیدن (خلوق کعبه) اجتناب نماید، و همچنین واجب نیست که از مالیده شدن آن به لباسها یا بدنش اجتناب نماید، و در صورتی که به آنها مالیده شود، واجب نیست آن را با شستن و مانند آن از بین ببرد، و خلوق کعبه عطر خاصی بوده از زعفران و چیزهای دیگر گرفته می شده، و در دورانهای گذشته کعبه را با آن خوشبو و معطّر می‌کرده اند .
مساله ۲۳۸ : بوئیدن گلها و سبزی‌هایی که بوی خوش دارند و مردم هم آنها را به همین خاطر تهیه می‌کنند برای محرم حرام است، خواه از آنهایی باشد که عطر از آنها تهیه می‌کنند، مانند یاسمین و گل محمّدی، یا غیر آنها .
بلی بنا بر اظهر بوئیدن بعضی از اقسام سبزیهای صحرایی خود رو که بوی خوش دارند اشکالی ندارد، مثل شیح و قیصوم و حزامی و إذخر و مانند آنها .
و امّا خوردن میوها و سبزیجات خوشبو، مانند سیب و به و نعنا، برای محرم اشکالی ندارد، ولی احتیاط این است که در هنگام خوردن آنها را نبوید، و همچنین بنا بر اظهر خوردن روغن‌های خوشبویی که خوردنی باشند اشکالی ندارد، در صورتی که عرفاً جزء عطرها به شمار نیایند، ولی احتیاط این است که در هنگام خوردن آنها را نبوید .
مسأله ۲۳۹ : بر محرم واجب نیست که هنگام سعی بین صفا و مروه در صورتی که عطر فروشی آن جا باشد، بینی خود را از بوی خوش بگیرد، ولی واجب است که در غیر این مورد، بینی خود را از هر بوی خوشی بگیرد بلی بوئیدن خلوق کعبه همچنان که در مسأله ( ۲۳۷ ) گذشت، اشکالی ندارد .
مسأله ۲۴۰ : هرگاه محرم عمداً مقداری از چیزهای خوشبو بخورد، و یا چیزی بپوشد که اثر بوی خوش از سابق در آن مانده باشد، بنا بر احتیاط واجب باید یک گوسفند کفاره بدهد، ولی در غیر این دو مورد در استفاده از بوی خوش کفاره واجب نیست، هرچند احوط کفاره دادن است .
مسأله ۲۴۱ : بر محرم حرام است که بینی خود را از بوی بد بگیرد، بلی تند رفتن برای خلاصی از بوی بد اشکالی ندارد .