تا اینجا تمامی محرمات احرام بیان گردید . و اینک محرّمات حرم :

محرّمات حرم

اوّل : شکار صحرائی، همچنان که در مسأله ( ۱۹۹) گذشت .

دوّم : کندن و یا بریدن هر چیزی که در حرم روییده باشد، خواه درخت و یا غیر آن باشد، ولی بریده شدن بعضی از چیزهایی که در حرم رویده بر اثر راه رفتن

متعارف و معمولی اشکالی ندارد، همچنان که رها کردن حیوانات به جهت چریدن از علف حرم اشکالی ندارد، ولی چیدن علف جهت ذخیره ساختن، هرچند برای شتر

باشد، جایز نیست، و از حکم حرمت کندن و بریدن چند مورد استثناء می‌شود :

۱ـ إذخر، که گیاه معروفی است .

۲ـ نخل خرما و درخت میوه .

۳ـ درختان و علف‌هایی که خود انسان آنها را نشانده و کاشته است خواه در ملک خودش باشند یا در ملک دیگری .

۴ـ درختان و علف‌هایی که در خانه و منزل انسان پس از اینکه منزل او شده بروید، و اما درختان و علف‌هایی که از قبل در آنجا بوده اند، کندن و یا بریدن آنها جایز نیست.

مسأله ۲۸۱ : درختی که اصل و ریشه آن در حرم باشد و شاخه و برگ آن در بیرون حرم و یا برعکس، حکم درختی را دارد که هم اصل و هم شاخه و برگش در حرم باشد .

مسأله ۲۸۲ : بنا بر احتیاط کفاره کندن هر درختی قیمت همان درخت است، و کفاره بریدن قسمتی از آن قیمت همان قسمت است، و امّا بریدن و کندن علف کفاره ندارد .

سوّم : جاری نمودن حدود و قصاص و تعزیر بر کسی که در بیرون حرم جنایت کرده و به آن پناه آروده است، ولی جایز نیست به جانی آب یا خوراکی داده شود، و همچنین جایز نیست با او صحبت و یا خرید و فروش شود و یا پناه و جایی به او داده شود، تا اینکه ناچار به بیرون آمدن از حرم شود، و دستگیر و مجازات گردد .

چهارم : بنا بر قولی : برداشتن چیز گم شده در حرم، ولی اظهر این است که کراهت شدیدی دارد و حرام نیست، پس اگر آن را برداشت و علامتی نداشت که از روی آن ممکن باشد مالک آن را پیدا کند و به او برساند، جایز است آن را تملّک کند، هرچند قیمت آن یک درهم یا بیشتر باشد، ولی اگر علامت ـ به توضیحی که ذکر نمودیم ـ داشت، پس اگر قیمت آن به یک درهم نرسد، واجب نیست آن را به مردم جهت پیدا شدن مالک معرفی نماید، و احتیاط این است که آن را از طرف مالکش صدقه بدهد، و اگر قیمتش یک درهم و یا بیش از آن باشد، واجب است یک سال تمام آن را معرفی کند، و در صورت پیدا نشدن مالک، بنا بر احتیاط آن را از طرف مالکش صدقه بدهد .