و آن واجب چهارم از واجبات عمره تمتع است، و قصد قربت و اخلاص در آن معتبر است . و امّا ستر عورت و طهارت از حدث و نجاست در آن معتبر نیست، ولی أولی آن است که طهارت در آن رعایت و منظور شود .
مسأله ۳۳۳ : سعی را باید بعد از طواف و نماز آن بجا آورد، پس اگر آن را بر یکی از این دو مقدّم بدارد، باید آن را دوباره پس از آن دو بجا آورد، و در مسائل گذشته حکم کسی که طواف را فراموش کرده و بعد از سعی به یادش آمده بیان نمودیم .
مسأله ۳۳۴ : محرم باید در نیت سعی مشخص کند که آیا برای عمره است یا حج .
مسأله ۳۳۵ : سعی هفت شوط است، و شوط اوّل آن از صفا شروع می‌شود و به مروه خاتمه پیدا می‌کند، و شوط دوّم برعکس اوّل است، و سوّم مثل اوّل است، و به همین صورت ادامه پیدا می‌کند تا اینکه سعی در شوط هفتم به مروه تمام شود .
و در هر شوط از سعی واجب است همه فاصله موجود بین دو کوه پیموده شود، ولی رفتن بالای آن دو واجب نیست، اگرچه اولی و احوط است .
و احوط این است که فاصله مذکور دقیقاً همه آن پیموده شود، یعنی اینکه شوط اوّل را ـ مثلاً ـ از اوّلین جزء کوه صفا آغاز کند و حرکت کند تا برسد به اوّلین جزء کوه مروه و به همین ترتیب بقیه شوطها را انجام دهد .
مسأله ۳۳۶ : اگر شوط اوّل را از مروه آغاز کرد، باید آنچه را که انجام داده ملغی کند ـ اگرچه اشتباهاً صورت گرفته باشد ـ و از نو از صفا شروع کند .
مسأله ۳۳۷ : لازم نیست پیاده سعی کند، بلکه جایز است سواره ـ بر حیوان یا غیر آن ـ انجام دهد، ولی پیاده سعی نمودن افضل است .
مسأله ۳۳۸ : در سعی معتبر است رفت و آمد بین صفا و مروه از راه متعارف موجود بین آن دو انجام شود، بنابراین کفایت نمی‌کند که رفت یا برگشت را از راه مسجد الحرام یا جای دیگری انجام دهد آری لازم نیست مسیر حرکت خط مستقیم باشد .
مسأله ۳۳۹ : در وقتی که بطرف مروه میرود باید آن را استقبال کند، و همچنین در وقت برگشتن از مروه باید صفا را استقبال کند، بنابراین اگر در حالیکه پشتش به طرف آن است بطرف مروه یا صفا حرکت نماید، کفایت نمی‌کند اما اگر صورت را به طرف راست یا چپ یا پشت بگرداند اشکالی ندارد، چه در رفتن یا برگشتن .
مسأله ۳۴۰ : احتیاط این است که به طوری سعی انجام شود که عرف آن را پی‌درپی و عمل یگانه بداند، همچنان که در طواف هم معتبر بود، آری نشستن در حین سعی بالای کوه صفا و یا مروه و یا در وسط راه جهت استراحت کردن اشکالی ندارد، اگرچه احوط ترک نشستن در وسط راه است، مگر برای کسی که خسته شده باشد .
همچنان که قطع آن برای درک وقت فضیلت نماز واجب، و ادامه دادن آن پس از نماز از جایی که قطع کرده، اشکالی ندارد .
و قطع سعی جهت انجام کاری بلکه حتی اگر برای انجام کاری نباشد جایز است، ولی در صورتی که پی‌درپی بودن عرفی آن بهم خورد احتیاط این است که آن را به اتمام برساند سپس آن را دوباره انجام دهد .