هفتم و هشتم و نهم : از واجبات حج طواف و نماز آن وسعی است.
مسأله ۴۱۰ : چگونگی طواف و نماز آن وسعی، و شرایط آنها، همان است که در طواف عمره و نماز آن وسعی عمره ذکر شد.
مسأله ۴۱۱ : مستحب است طواف حج در روز قربانی بجا آورده شود، و بنا بر احتیاط از روز یازدهم تاخیر نیفتد، اگرچه ظاهرا تاخیر مذکور جایز باشد، بلکه جایز بودن تاخیر کمی از روزهای تشریق بلکه تا آخر ذی الحجه، خالی از قوت نیست.
مسأله ۴۱۲ : بنا بر احتیاط طواف حج و نماز آن وسعی در حج تمتع، قبل از وقوف در عرفات و مشعر بجا آورده نشود، و در صورتی که از روی ندانستن حکم شرعی آنها را بجا آورد، اکتفا به آنها مورد اشکال است، اگرچه خالی از وجه نمی‌باشد، و از حکم ذکر شده موارد ذیل استثناء می‌شود:
۱ـ زنی که از ترس از پیش آمدن عادت ماهانه و یا حالت زایمان و خون پس از آن دارد.
۲ـ افراد پیر و مریض و علیل، و غیر آنها از کسانی که بازگشت به مکه برای آنها مشکل است، و یا طواف نمودن بعد از بازگشت از منی، به علت ازدحام شدید جمعیت یا غیر آن، برای آنها مشکل است.
۳ـ کسی که از چیزی بترسد که با وجود آن به مکه برگردد.
بنابراین جایز است برای اینها، طواف و نماز آن وسعی را پیش از وقوف در عرفات و مشعر و بعد از بستن احرام حج، انجام دهند، واحوط واولی این است که آنها را پس از وقوفین و تا آخر ذی الحجه در صورت امکان دوباره نیز بجا آورند.
مسأله ۴۱۳ : کسی که طواف حج را پس از وقوفین بجا می‌آورد، باید آن را از تراشیدن و کوتاه کردن تاخیر اندازد، و اگر آن را با دانستن حکم شرعی و عمدا مقام بدارد، باید آن را دوباره پس از کوتاه کردن یا تراشیدن بجا آورد، و یک گوسفند کفاره بدهد.
مسأله ۴۱۴ : حکم کسی که توانایی اینکه شخصا طواف حج و نماز آن وسعی حج را بجا آورد ندارد، حکم همان شخص است در عمره تمتع، و بیان آن در مسأله (۳۲۶، ۳۴۲) گذشت.
وزنی که عادت ماهانه بیند یا حالت زایمان و نفاس برای او پیش آید، در صورتی که نتواند صبر کند تا اینکه طاهر شود و پس از آن خود شخصا طواف را بجا آورد، باید نائب جهت طواف و نماز آن بگیرد، و پس از انجام آنها توسط نایب خود شخصا سعی را بجا آورد.
مسأله ۴۱۵ : اگر شخص متمتع طواف و نماز آن وسعی را بجا آورد، بوی خوش برای او حلال می‌شود، ولی زنها ـ به تفصیلی که در مسأله (۴۰۷) ذکر شد ـ همچنان بر او حرام اند، بلکه بنا بر احتیاط شکار نیز حرام است.
مسأله ۴۱۶ : کسی که جایز است طواف وسعی را بر وقوفین مقدم بدارد، در صورتی که مقدم بدارد، بوی خوش برای او حلال نمی‌شود، تا اینکه مناسک منی را از رمی و قربانی کردن و سر تراشیدن یا کوتاه کردن مو، بجا آورد.