معاویه بن عمار از حضرت صادق (علیه السلام) روایت نموده که فرموده است: می‌گویی در طواف:
«أللَّهُمَّ إنِّی أسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی یُمْشی بِهِ عَلی طَلَلِ الْماءِ کَما یُمْشی بِهِ عَلی جُدَدِ الأَرْضِ وَأسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الّذِیْ یَهْتَزُّ لَهُ عَرْشُکَ وَأسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی تَهْتَزُّ لَهُ اَقْدامُ مَلائِکَتِکَ وَأسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعاکَ بِهِ مُوسی مِنْ جانِبِ الطُورِ فاسْتَجَبْتَ لَهُ وَأ لْقَیْتَ عَلَیْهِ مَحَبَّةً مِنْکَ وَأسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الّذی غَفَرْتَ بِهِ لِمُحَمَّدٍ صلی الله علیه وآله ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَما تَأخَّرَ وأتْمَمْتَ عَلَیْهِ نِعْمَتَکَ أنْ تَفْعَلَ بی کَذا و کَذا».
و ذکر کن هر دعاء که دوست داری.
و هرگاه بدر کعبه رسیدی صلوات بر پیغمبر (صلی الله علیه و اله) بفرست، بین رکن یمانی و حجر الأسود می گوید:
«رَبّنا آتِنا فی الدّنیا حَسَنَةً وَفِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ» و بگو در طواف :
«أللَّهُمَّ إنِّی إلَیْکَ فَقِیْرٌ وَإنِّی خائِفٌ مُسْتَجِیْرٌ فَلا تُغَیِّرْ جِسْمِی وَلا تُبَدِّلْ إسْمِی».
و از حضرت صادق (علیه السلام) روایت شده که فرمود است: هنگامی که علی بن الحسین (علیه السلام)
به حجر می رسید قبل از اینکه به ناودان برسد سر خود را بطرف بالا می برد، پس می فرمود در حالی که به ناودان نگاه می کرد:
«اللهُمّ أدْخِلْنِی الْجَنّةَ وَأجِرْنِی مِنَ النّارِ بِرَحْمَتِکَ وَعافِنِی مِنَ السّقْمِ وَأوْسِعْ عَلَیّ مِنَ الرّزْقِ الْحَلالِ وَادْرَأْ عَنّی شَرّ فَسَقَةِ الجِنّ وَالْإنْسِ وَشَرّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ».
و در روایت صحیح از حضرت صادق (علیه السلام) آمده است: اینکه پس از گذشتن از حجر و رسیدن به پشت کعبه می فرمود: اینکه پس از گذشتن از حجر و رسیدن به پشت کعبه می فرمود:
«یا ذَا المَنِّ و الطَّولِ، یا ذَا الْجُودِ و الْکَرَمِ، إنّ عَمَلی ضَعیفٌ فَضاعِفْهُ لی و تَقَبَّلهُ مِنی، إنّک أنْتَ السَّمیعُ العَلیمُ».
و از حضرت ابوالحسن الرضا (علیه السلام) نقل شده است: اینکه وقتی رسید به محاذی رکن یمانی ایستاد پس دو دستهای خود را بلند کرد سپس فرمود:
«یا اللَّهُ یا وَلی العافیةِ، و خالِقَ العافیة، و رازِقَ العافیة، و المُنعِمُ بالعافیة، و الْمُتَفَضِّلُ بالعافیة عَلَی و عَلی جمیعِ خَلْقِکَ، یَا رحمنَ الدّنیا و الآخرةِ و رَحیمَها، صلِّ علی مُحَمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و ارْزُقنا العافیةَ، و تمامَ العافیةِ، و شُکرَ العافِیَة فی الدنیا و الآخرةِ یا أرحمَ الرَّاحمین».
و از حضرت صادق (علیه السلام) نقل شده است که فرموده: اگر از طوافت فارغ شدی و به پشت کعبه رسیدی ـ که محاذی مستجار قبل از رکن یمانی با فصله کمی است ـ پس دستهای خود را بر خانه فرش نما، و بدن و روی خود را به خانه بچسبان و بگو:
«اللَّهُمَّ البَیتُ بیتُک، و العبدُ عبدُک و هذا مکانُ العائذ بِکَ مِنَ النّار».
پس به آنچه از توش زده برای پروردگارت اقرار کن، زیرا هیچ بنده مؤمنی اقرار نکند برای پروردگارش به گناهان خود در این مکان جز اینکه خداوند او را ببخشد انشاء الله تعالی.
و می گوئی:
«اللَّهُمَّ مِن قِبَلِکَ الرَّوحُ وَ الفَرَجُ و العافیةُ، اللَّهُمَّ إنّ عَمَلی ضَعیفٌ فَضاعِفْهُ لی، و اغْفِر لی ما اطّلَعْتَ عَلَیْهِ منِّی وَ خَفِی عَلی خَلْقِک».
سپس به خدا پناه ببر از آتش، و آنچه می‌خواهی دعا کن، پس استلام رکن یمانی را، سپس بیا بطرف حجر الاسود.
و در روایت دیگری از آن حضرت (علیه السلام) نقل شده است که فرمود: سپس استقبال‌کن رکن یمانی را و رکنی که حجر الاسود در آن است، و به همانجا ختم کن، و می گویی:
«اللَّهُمَّ قَنِّعْنی بِما رَزَقْتَنی، و بارِکْ لی فیما آتَیْتَنی».
و مستحب است برای طواف کننده اینکه استلام کند همه ارکان را در هر شوطی، و اینکه در وقت استلام حجر الاسود بگوید:
«أمانَتی أدَّیتُها و میثاقی تَعاهَدتُهُ لِتَشهَدَ لی بالموافاةِ».