مستحب است از در مقابل حجر الاسود به طرف صفا بیرون رود همراه با آرامش و وقار، و وقتی بر صفا بالا رفت به کعبه نگاه کند، و به طرف رکنی که حجر الاسود در آن است متوجه شود، و خدای را حمد و ثنا گوید و نعمت های الهی را به‌یاد آورد. سپس هفت مرتبه « الله اکبر» بگوید، و هفت مرتبه « الحمد لله»، و هفت مرتبه « لا اله الا الله»، و سه مرتبه:
«لا إلهَ إلّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحیی وَ یُمیتُ وَ هُوَ حی لا یَمُوتُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ».
سپس بر محمّد و آل محمّد صلوات بفرستد، بعد سه مرتبه بگوید:
«الله اکبر الحمد لله علی ما هدانا، و الحمد لله علی ما اولانا، و الحمد لله الحی القیوم، و الحمد لله الحی الدائم».
سپس سه مرتبه بگوید :
«أشْهَدُ أنْ لا إلهَ إلّا اللَّهُ وَ أشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولهُ، لا نَعْبُدُ إلّا إیّاهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ».
سپس سه مرتبه بگوید:
«اللَّهُمَّ إنِّی أسألُکَ العَفوَ وَ العَافیةَ وَ الیَقینَ فی الدُّنیا وَ الآخِرَةِ».
سپس سه مرتبه بگوید:
«اللَّهُمَّ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ».
بعد صد مرتبه «الله اکبر» بگوید، و صد مرتبه «لا اله الا الله »، و صد مرتبه «الحمد لله »، و صد مرتبه «سبحان الله» بعد بگوید:
«لا إله إلّا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ، أنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ، وَ غَلَبَ الأحْزابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ المُلْکُ و لَهُ الحَمْدُ، وَحْدَهُ وَحْدَهُ ، اللَّهُمَّ بارِکْ لی فِی الْمَوتِ و فیما بَعْدَ الْمَوْتِ، اللَّهُمَّ إنّی أعُوذُ بِکَ مِنْ ظُلْمَةِ القَبْرِ وَ وَحْشَتِهِ، اللَّهُمَّ أظِلَّنی فی ظِلِّ عَرْشِکَ یوْمَ لا ظِلَّ إلّا ظِلُّکَ».
و دین و خود و اهل و عیالش را به خدا بسپارد و این کار را زیاد کند، پس بگوید:
«أستَودِعُ اللَّهَ الرَحمنَ الرَّحیمَ الَّذِی لا تَضیعُ وَدائِعهُ دینی و نَفْسی وَ أهْلی، اللَّهُمَّ اسْتَعْمِلْنی علی کِتَابِکَ وَ سُنَّةِ نَبیِّکَ و تَوَفَّنی عَلی مِلَّتِهِ، وَ أعِذْنی من الْفِتنَة».
سپس سه مرتبه «الله اکبر» بگوید، سپس آن را دو بار بجا آورد، سپس یک بار تکبیر بگوید، و بعد آن را دوباره بجا آورد، و اگر همه آن را نتواند پس مقداری را که می‌تواند انجام دهد.
و از امیر المؤمنین (علیه السلام) روایت شده است: آن حضرت وقتی بالای صفا قرار می‌گرفت به طرف کعبه روی می‌کرد، و بعد دو دست خود را بلند می کرد، سپس می فرمود:
«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لی کُلِّ ذَنْبٍ اذْنَبْتُهُ قَطّ، فإنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَی بالْمَغْفِرَةِ، فَإنَّکَ أنتَ الغَفُورُ الرَّحیمُ، اللَّهُمَّ افْعَلْ بی ما انْتَ أهْلُهُ، فَإنَّکَ إنْ تَفْعلْ بی ما أنْتَ أهلُهُ تَرْحَمنی، و إنْ تُعَذِّبْنی فَانْت غَنی عَنْ عَذابی، و أنَا مُحتاجٌ إلی رَحْمَتِکَ، فَیا مَنْ أنا محتاجٌ إلی رَحْمَتِهِ ارْحَمْنی، اللَّهُمَّ لا تفْعَلْ بی ما أنا أهْلُهُ، فإنَّکَ إنْ تَفْعل بی ما أنَا أهلُهُ تُعذِّبنی وَ لَمْ تَظْلِمنی، أصْبَحْتُ أتَّقی عَدْلَکَ و لا أخافُ جَوْرَکَ، فیا مَنْ هُوَ عَدلٌ لا یَجورُ ارْحَمْنی»
و از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: اگر می خواهی مال و ثروتت زیاد شود وقوف بر صفا را زیاد کن.
و مستحب است پیاده سعی کند، و با آرامش و وقار راه برود تا به محل مناره اول برسد، پس تا مناره دوم آهسته بدود، سپس با وقار و آرامش راه برود تا بالای مروه قرار گیرد، و برای مروه همان اعمالی را انجام دهد که بالای صفا انجام داده بود، و از مروه به طرف صفا به صورتی که ذکر شد نیز می‌گردد.
و اگر سواره باشد در میان دو مناره قدری سرعت کند.
و بر زنان آهسته دویدن نیست.
و سزاوار است که بکوشد در گریه کردن، و سعی کند خود را به گریه اندازد. و بسیار خدا را بخواند و اظهار نیاز به پیشگاه او نماید.