مستحباتی که برای احرام ذکر نمودیم، هم در احرام حج عمره مستحب است، و هم در احرام. پس اگر برای حج محرم شد، و از مکه بیرون رفت در راه تلبیه را بگوید بدون اینکه صدای خود را بلند کند تا اینکه بر ابطح مشرف شود، آنگاه به آواز بلند تلبیه بگوید، و چون متوجه منی شود بگوید:
«اللَّهُمَّ إیّاکَ أرجُو، و إیّاک أدْعو، فَبَلِّغْنی أمَلی، وَ أصْلِحْ لی عَمَلی».
سپس می‌رود بطرف منی با آرامش و وقار در حالی که مشغول به ذکر حق تعالی باشد، و چون به منی رسید بگوید:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أقْدَمَنیها صالِحاً فی عافیةٍ، و بَلَّغَنی هذا الْمَکانَ».
پس بگوید:
«اللهم و هذه منی، و هی مما مننت به علی اولیائک من المناسک، فاسالک ان تصلی علی محمد و آل محمد، و ان تمن علی فیها بما مننت علی اولیائک و اهل طاعتک، فانما انا عبدک و فی قبضتک ».
و مستحب است شب عرفه را در منی بوده و به طاعت الهی مشغول باشد، و بهتر آن است عبادات و خصوصا نمازها را در مسجد خیف به جا آورد، و چون نماز صبح را بخواند تا طلوع آفقتاب تعقیب گفته، پس به عرفات روانه شود، و اگر خواسته باشد قبل از طلوع آفتاب از منی خارج شود مانعی ندارد.
و چون به عرفات متوجه شود این دعا را بخواند:
«اللَّهُمَّ إلَیْکَ صَمَدتُ، و إیّاکَ اعتَمَدتُ وَ وَجْهَکَ أرَدْتُ، فأسألُکَ أنْ تُبارِکَ لی فی رِحلَتی و أن تَقْضی لی حاجَتی، و أن تجْعَلَنی مِمَّنْ تُباهی به الیَومَ مَنْ هو أفْضَلُ منِّی».
سپس تلبیه بگوید تا رسیدن به عرفات.