و از جمله ادعیه مرویه: آن است که در روایت صحیح معاویه بن عمار، از حضرت صادق (علیه السلام) نقل شده که فرموده است: در روز عرفه نماز ظهرین را با سرعت بخوان و بین آنها جمع کن، تا خود را فارغ برای دعاء
کنی، زیرا که روز عرفه روز دعاء و طلب حاجت است، سپس می آیی به موقف همراه با آرامش و وقار، پس حمد کن خدا را، و (لا اله الا الله) بگو، و تمجید نما خداوند را،
و ثنای او را بجا آور، و صد مرتبه (الله اکبر) بگو، و صد مرتبه (االحمد لله)، و صد مرتبه (سبحان الله)، و صد مرتبه (قل هو الله احد) را بخوان، و آنچه دوست داری دعا کن، و سعی وجدّیت در دعاء نما، زیرا که روز عرفه روز دعا و طلب حاجت است، و از شیطان به خداوند پناه ببر، زیرا غافل نمودن شیطان انسان را از خداوند در روز عرفه، برای او محبوب‌تر از هر غافل نمودن دیگر است، و بر حذر باش از اینکه خود را مشغول به تماشای مردم نمائی، و رو به خود
بیاور، و قرار ده در دعاهایی که می‌خوانی این دعا را:
«اللّهمّ إنّی عبدُک فلا تجعلنی من أخیب وفدک، و أرحم مسیری إلیک من الفجّ العمیق».
و همچنین این‌دعا را:
«اللَّهُمَّ رَبَّ المَشاعِر کلِّها فُکَّ رَقَبَتی مِن النَّارِ، وَ أوْسِعْ عَلَی مِنْ رِزْقِکَ الحَلالِ، و ادْرَأ عَنّی شَرَّ فَسَقَةِ الجِنِّ و الإنسِ».
و می گویی:
«اللَّهُمَّ لا تمکُرْ بی و لا تخْدَعْنی و لا تَسْتَدْرِجْنی».
و می گویی:
«اللّهُمَّ إنِّی أسألکَ بحَوْلِکَ وجُودِکَ و کَرِمکَ ومَنّکَ و فضلکَ، یا أسْمَعَ السامعین، و یا أبْصَرَ النَّاظرینَ، و یا أسْرَعَ الحاسبینَ، و یا أرحَمَ الرَّاحمینَ، أن تُصَلِّی علی محمَدٍ و آلِ محمَّدٍ و أنْ تَفْعَلَ بی کذا و کذا» و حوائج خود را بیان کن.
و قرار ده در دعاهائی که می خوانی اندعا را، در حالی که سرت را بطرف آسمان بلند کنی:
«اللَّهُمَّ حاجتی إلَیْکَ الَّتی إنْ أعطَیْتَنیها لمْ یَضُرَّنی ما مَنَعْتَنی، وَالتی إنْ مَنَعتَنیها لمْ یَنْفَعْنی ما أعْطَیْتَنی، أَسْأَلُکَ خَلاصَ رَقَبَتی مِنَ النَّارِ».
و همچنین این‌دعا را:
«اللَّهُمَّ إنِّی عَبْدُکَ وَ مِلْکُ ناصِیَتی بِیَدِکَ و أجَلَی بِعِلْمِکَ، أَسْأَلُکَ أن تُوَفِّقَنی لِما یُرضیکَ عَنِّی وَ أنْ تُسَلِّمَ مِنِّی مَناسِکی الَّتی أرَیْتَها خلیلَکَ إبراهیمَ صلواتُ اللّهِ عَلَیه وَ دلَلْتَ عَلَیْهَا نبیَّکَ محمّداً صلّی اللّه علیه و آله».
و همچنین این‌دعا را:
«اللَّهُمَّ اجعَلْنی ممَّن رَضیْتَ عَمَلَهْ و أطَلْتَ عُمُرَهُ و أحیَیْتَهُ بَعْدَ اَلْمَوتِ حیاةً طَیِّبَةً».
و از جمله ادعیه مرویه: آن است که تعلیم فرمود آن را رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به علی (علیه السلام)، چنانچه معاویه بن عمار روایت نموده است از حضرت صادق (علیه السلام)، فرمود: پس می گویی:
«لا إِلهَ إلاّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ یُمِیتُ وَ یُحْیِی وَ هُوَ حَی لایَمُوتُ بِیَدِهِ الخَیْرُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْء قَدِیرٌ» .
«لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ یُمِیتُ وَ یُحْیِی وَ هُوَ حَیٌّ لَا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ أَنْتَ کَمَا تَقُولُ وَ خَیْرُ مَا یَقُولُ الْقَائِلُونَ اللَّهُمَّ لَکَ صَلَاتِی وَ دِینِی وَ مَحْیَایَ وَ مَمَاتِی وَ لَکَ تُرَاثِی وَ بِکَ حَوْلِی وَ مِنْکَ قُوَّتِی.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْفَقْرِ وَ مِنْ وَسْوَاسِ الصَّدْرِ وَ مِنْ شَتَاتِ الْأَمْرِ وَ مِنْ عَذَابِ النَّارِ وَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ خَیْرِ مَا تَأْتِی بِهِ الرِّیَاحُ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ مَا تَأْتِی بِهِ الرِّیَاحُ وَ أَسْأَلُکَ خَیْرَ اللَّیْلِ وَ خَیْرَ النَّهَارِ».
و از جمله آنها: آنست که عبدالله بن میمون روایت نموده، گفت: شنیدم حضرت صادق (علیه السلام) را که می فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در عرفات وقوف فرمود، و آنگاه که آفتاب میخواست غروب کند قبل از اینکه حرکت کند فرمود:
«اللهُمّ اِنّی أعُوذُ بِکَ مِنَ الفَقْرِ وَمِنْ تَشَتّتِ الْاُمر وَمِنْ شَرّ ما یَحْدُثُ بِاللّیْلِ وَالنّهارِ أمْسی ظُلْمِی مُسْتَجِیراً بِعَفْوِکَ وَأمْسی خَوْفی مُسْتَجیراً بِأمانِکَ وَأمْسی ذُنُوبی مُسْتَجِیرَةً بِمَغْفِرَتِکَ وَأمْسی ذُلّی مُسْتَجِیراً بِعِزّکَ وَأمْسی وَجْهِی الْفانِیَ الْبالِی مُسْتَجیراً بِوَجْهِکَ الْباقی یا خَیْرَ مَنْ سُئِلَ وَیا أجوَدَ مَنْ أعْطی جَلّلْنِی بِرَحْمَتِکَ وَأَلْبِسْنی عافِیَتَکَ وَاصْرِفْ عَنّی شَرّ جَمِیعِ خَلْقِکَ».
و روایت نموده است ابوبصیر از حضرت صادق (علیه السلام): که فرمود: اگر غروب کرد آفتاب در روز عرفه بگو:
«اللهُمّ لا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ هذا الْمَوْقِفِ وَارْزُقْنِیهِ مِنْ قابِلٍ أبَداً ما أبْقَیْتَنی وَاقْلِبْنِیَ الْیَوْمَ مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُستَجاباً لِی مَرْحُوماً مَغْفُوراً لِی بأفْضَلِ ما یَنْقَلِبُ بِهِ الْیَوْمَ أحَدٌ مِنْ وَفْدِکَ وَحُجّاجِ بَیْتِکَ الْحَرامِ وَاجْعَلْنِیَ الْیَوْمَ مِنْ أکْرَمِ وَفْدِکَ عَلَیْکَ وَأعْطِنی أفْضَلَ ما أعْطَیْتَ أحَداً مِنْهُمْ مِنَ الْخَیْرِ وَالْبَرَکَةِ وَالرّحْمَةِ والرّضْوانِ وَالْمَغْفِرَةِ وَبارِکْ لِی فِیما أرْجِعُ اِلَیْهِ مِنْ أهْلٍ أوْ مالٍ أوْ قَلِیلٍ أوْ کَثیرٍ وَبارِکْ لَهُمْ فِیّ».